Gesprek met Henk Nijboer (PvdA), Han Wanders en Frans van Tartwijk

Henk Nijboer is een relatief Jong Kamerlid ( 34 ) die toch al sinds 2012 lid is van de 2e kamer. Bij binnenkomst geeft hij aan dat hij naast woordvoerder Financiën ook woordvoerder wonen wordt van de -erg klein geworden- PvdA fractie.. Hij geeft ook aan dat hij zich aan het inwerken is in de materie van het huren en wonen, maar tijdens het gesprek blijkt dat hij zeker niet onwetend is.

We beginnen met het voorstellen van ons groepje van 6 mensen en Frans legt in een paar zinnen uit wie Jacqueline, Boudewijn , Fons, Abel en hijzelf zijn, en waar we mee bezig zijn. Frans benadrukt dat we een gemengd gezelschap zijn en dat er zowel jongere als oudere huurders bij horen , en dat dat zo belangrijk is omdat zittende huurders en “ wenshuurders” , en oudere en jongere huurders vaak tegen elkaar uitgespeeld worden, terwijl alle huurders solidair met elkaar moeten zijn.

Han stelt zichzelf voor en het gesprek gaat meteen over betaalbaarheid, de verhuurderheffing, de WOZ waarde in het WWS en het verdampen van de voorraad sociale huurwoningen. Nijboer luistert goed en geeft regelmatig aan dat hij begrijpt waar de schoen wringt. Han belicht het punt van de particuliere sociale woonvoorraad die door het meetellen van de WOZ waarde in het WWS verdampt, ook omdat particulieren niet passend toe hoeven te wijzen. Dit lijkt relatief nieuw voor Nijboer.

Frans heeft het aansluitend over de WOZ waarde in het WWS, en geeft aan dat het WWS ooit bedoeld is om los van de Marktwaarde van een woning een objectief redelijke huur van een woning vast te kunnen stellen. De marktwaarde daarin een component maken is dus eigenlijk wel vreemd. In Amsterdam is het puntenaantal van veel woningen al voor de helft marktvolgend. Nijboer geeft aan dat hij het omgekeerde ook wel eens absurd vindt en dat een sociale huurder in een dorp misschien wel een wat lagere redelijk huur zou mogen hebben als iemand midden in Amsterdam, met al zijn culturele voorzieningen.

Han antwoordt dat sociale huurders echt niet zo vaak naar de Opera gaan en dat 710 euro al als eens redelijke en betaalbare huur wordt gezien , terwijl dat voor heel veel huurders al te veel is. Nijboer beaamt dat. Frans geeft hem een print van de motie Monasch uit 2014, waarin wordt opgeroepen om dit jaar het meetellen van de WOZ waarde in het WWS in de kamer te evalueren.

Nijboer lijkt scheefwonen een overtrokken probleem te vinden. Han geeft aan dat in de tijd toen de Vogelaarwijken als probleem hoog op de agenda stonden men het juist goed vond dat er ook mensen met hogere inkomens in probleemwijken wonen. Nu vindt men blijkbaar het omgekeerde… Opvallend is dat hij niet inzet op de huurquote, die wel in het PvdA programma wordt voorgesteld, maar meer ziet in de huurtoeslag als middel om de betaalbaarheid te waarborgen.

We hebben het daarna over tijdelijke contracten en we zijn het erover eens dat een huurder dan na vijf jaar doodleuk weer op straat staat en dat het een aantasting is van de huurbescherming. Nijboer betreurt het dat de PvdA hier ooit mee akkoord is gegaan. Frans tipt tot twee keer toe de onzalige plannen van Stadgenoot aan om een huurcontracten te ver- vangen door een woongarantie. Nijboer geeft aan hier alert op te zullen zijn. Han geeft aan dat uit de cijfers niet blijkt dat kortlopende contracten de schaarste voor jongeren doen afnemen. (* zie staatje onderaan)

Tot slot hebben we het over gebrekkige huurdersvertegenwoordiging in Amsterdam : huurders zijn veroordeeld tot concensus en hebben geen machtsmiddelen om iets anders af te dwingen. Het zijn de bestuurders van de huurdersorganen die de standpunten bepalen , maar de huurders weten van niks< daardoor zijn er veel te veel concessies gedaan.

Het was een prima gesprek waarin Nijboer vooral luisterde. Erg zinvol dus we hadden de indruk dat hij zich linkser zal gaan opstellen als de PvdA in afgelopen vijf jaar gedaan heeft. Niet verbazingwekkend van een gedecimeerde PvdA in de oppositie, maar wel goed natuurlijk.
*Nieuwe huurders (aantal verhuringen aan) verdeeld in starters en doorstomers in procenten:

doorstromers    starters
2013    38% 62%
2014    40% 60%
2015    41% 59%
2016    40% 60%

Gemiddelde woon/inschrijfduur voor starters:

2013: 8.2 jaar
2014: 9 jaar
2015: 8.4 jaar
2016: 9.7 jaar

As a Preamble to our Manifesto:

According to the national Dutch statistical office, the rise in numbers of short-term private house rentals (mostly AirBnB) is getting completey out of control. The number of dwellings given over to this practice has more than doubled within a year.

But it also earns 100 million Euros to the municipality in various taxes. This money belongs to us!

Because:

We Live Here

And would very much like to keep it that way, thank you. As inhabitants, we are entitled to affordable, decent, secure and healthy housing.

Amsterdam’s public domain is not huge. But it belongs to everybody, visitor or city dweller. Yet a healthy balance must be maintained.

Living means for us not only having a roof above our head. In this city we work and move around; we make and enjoy co-creative, socially relevant culture; we like our nature and want it cared for and expanded; we stand for our political rights and demand direct democracy, citizens’ involvement, and self-organisation for the benefit of all; and we are not backward: we embrace technology provided it does not exclude people who are less versed in it.

Jo van der Spek (vert.: Patrice Riemens)

Woonbeleid jaagt bewoners met weinig geld de stad uit!

In de afgelopen jaren hebben tal van maatregelen er voor gezorgd dat het voor de gewone mensen in de stad, degenen met weinig geld, steeds moeilijker wordt een betaalbare woning te bemachtigen. Amsterdam is hard op weg zijn grote voorbeelden Parijs en Londen, die al veel eerder de gewone bewoner inruilden voor de mensen met geld, te evenaren. Wie een betaalbare woning wil zal het buiten de stad moeten zoeken, want wie in Amsterdam wil blijven wonen moet minstens twaalf jaar wachten op een sociale huurwoning! Dit lot treft zowel de starter als de doorstromer en de senior. Maar dit geldt ook voor de middengroepen, zodat een stad voor alleen rijken overblijft.

Een aantal maatregelen hebben bijgedragen aan deze politiek van het steeds exclusiever maken van Amsterdam:

Jaarlijks verdwijnen 2500 woningen uit het sociale woningbestand door verkoop, liberalisatie (uit het sociale bestand halen) en sloop.
Jaarlijks moeten de corporaties anderhalf miljard betalen aan het rijk: de verhuurdersheffing. Daaraan dragen de Amsterdamse corporaties substantieel bij. Dit geld kan dus niet gestoken worden in nieuwbouw of renovatie van woningen of in lagere huren.
In de afgelopen tien jaar zijn 19.000 sociale huurwoningen door corporaties verkocht en volgens eigen berekeningen van de gemeente zal de particuliere sociale woningvoorraad de komende jaren dalen van 53.000 in 2015 naar 21.000 in 2019.
De huren van de (sociale) huurwoningen zijn in de afgelopen jaren explosief gestegen. De huursprong is dan vaak zo hoog dat ook voor middengroepen de woningen onbetaalbaar zijn.

Dit alles is bewust beleid. De politiek vindt dat er teveel sociale huurwoningen zijn in Amsterdam en dus moeten we Parijs en Londen achterna. Amsterdam dreigt zo te veranderen in een stad die steeds minder toegankelijk wordt. Een stad alleen voor wie het kan betalen.

Om dit tegen te gaan moeten allereerst de volgende maatregelen worden genomen:

Stop per direct de verkoop van sociale huurwoningen in Amsterdam.
Beëindig nog dit jaar de verhuurdersheffing op de corporaties, zodat zij weer over voldoende middelen beschikken voor sociale huisvesting.

Teken de petitie ‘stop de huurexplosie’!

Kom naar het actieweekend van FAIRcity op 28 en 29 mei 2016 en laat van je horen!

Wooncoöperaties voor een Faire Stad!

Zelfgeorganiseerd wonen is in Nederland in opkomst. Omdat betaalbare woningen schaars zijn, zijn steeds meer groepen op zoek naar mogelijkheden om zelf in hun behoefte te voorzien. De Wooncoöperatie is daar een voorbeeld van. In de landen om ons heen is de wooncoöperatie een vorm van huisvesting naast sociale woningbouw en koopwoningen. Waarom in Nederland niet?

Kan coöperatief/zelfgeorganiseerd wonen een tegenwicht zijn voor een stad waar woonruimte steeds duurder wordt en steeds meer corporatiewoningen geprivatiseerd worden?

VrijCoop denkt van wel. VrijCoop is een samenwerkingsverband van wooninitiatieven waarin zelforganisatie en solidaire economie vooropstaan. Het is opgezet naar het voorbeeld van het Duitse Mietshäusersyndikat. Daarmee willen de aangesloten initiatieven een tegenwicht tegen de alsmaar verdere commercialisering van de stad zijn.

Hoe maken we dit tegengeluid sterker en zorgen we ervoor dat initiatieven van onderop de ruimte krijgen om dat tegenwicht te laten zien? Een faire stad heeft een beweging van onderop nodig die ervoor zorgt dat er alternatieven komen voor de dolgedraaide huisvestingsmarkt.

Dit is een bijdrage van Clemens Mol. Hij organiseert in samenwerking met FAIRcity de conferentie Wooncoöperaties op 18 mei 2016 in de Dokzaal – Plantage Dok.

huisjes-amsterdam

De roep om Fairbnb

De vakantieverhuur van appartementen door particulieren in het centrum van Amsterdam veroorzaakt steeds meer overlast. Het drijft niet alleen de huizenprijzen op, ook de buren worden er gek van. Nogal wat van deze appartementen, die via bemiddelingssites als AIRbnb verhuurd worden, zijn in handen zijn van slechts een klein aantal eigenaren; anderen worden illegaal verhuurd omdat zij niet aan de eisen van de gemeente voldoen.

AIRbnb weigert de gegevens van ‘gastheren’, die illegaal of meerdere appartementen verhuren, te verstrekken. Daardoor is het erg moeilijk hen aan te pakken.

Wij geloven dat een deeleconomie positief kan zijn voor de burgers en de stad, maar dat vereist wel dat het goed geregeld wordt en dat excessen kunnen worden tegengegaan. Om die reden willen we het idee van FAIRbnb presenteren. Ook FAIRbnb fungeert als een internetplatform waar appartementen aangeboden worden en toeristen een verblijf boeken. FAIRbnb verschilt echter van AIRbnb op drie belangrijke punten:

Alle kamers en appartementen die aangeboden worden zijn bekend bij de gemeente en goedgekeurd. Daardoor kan controle plaatsvinden op de concentratie van vakantieappartementen in de meest gevoelige en drukke buurten.
De stad kan maatregelen nemen om het toerisme te spreiden naar buurten buiten het centrum, waardoor je een duurzamer toerisme krijgt.
Het eigendom van het platform ligt bij de gebruikers zelf, in een coöperatieve non-profit structuur die uitgaat van het beste resultaat voor de stad in plaats van zoveel mogelijk winst.

Nieuwe manieren van samenwerking tussen de gemeente en burgers zijn nodig om belangrijke en ingewikkelde kwesties als particuliere vakantieverhuur goed te regelen. Tijdens de FAIRcity manifestatie in Paradiso op zondagmiddag 29 mei wordt het idee van FAIRbnb nader toegelicht.

Sito Veracruz

Stop de uitverkoop!

Who owns the city? is een vraag die Sassen stelt naar aanleiding van haar laatste boek Expulsions: Brutality and Complexity in the Global Economy. Met het formuleren van deze vraag maakt Sassen fundamentele krachten van de huidige economische, politieke en sociale structuren zichtbaar en het effect dat deze hebben op het dagelijks leven van mensen. Hoe krijgen ‘wij’ zeggenschap over ‘onze’ stad?