Diversiteit

Erg gay is ook okay…..

Amsterdam wordt vanoudsher gekenmerkt door een seksuele diversiteit die lesbiënnes, homoseksuelen, biseksuelen en transgenders (LHBT’ers) alsmede nog wat andere variaties omvat. De homo-emancipatiebeweging heeft voor de meeste van hen gelijke rechten en een tamelijk grote mate van tolerantie en acceptatie bereikt.

Desondanks geldt Amsterdam niet meer als Gay Capital, is de homohoreca sterk gekrompen, durven veel homo’s op straat niet meer hand in hand te lopen, en zien we steeds minder kleurrijke en tegendraadse figuren, zoals het inmiddels overleden levend kunstwerk Fabiola.

Amsterdam is van een artistieke stad meer en meer een commerciële stad geworden, waar ook een bedreiging voor de seksuele diversiteit van uitgaat. Is er bijvoorbeeld nog wel plaats voor LHBT’ers van buiten de stad en van buiten ons land, voor wie Amsterdam altijd een vrijhaven was om tot ontplooïng te komen? Blijft de stad nog wel betaalbaar en blijft er nog wel genoeg variatie in het uitgaansleven? Wordt eigenheid niet teveel ondergeschikt aan wat rendabel is?

En vooral: blijft de sfeer nog wel open en tolerant genoeg? Vaak wordt wel gezegd “een beetje gay is okay”, maar juist in Amsterdam zou het toch gewoon moeten zijn “erg gay is ook okay”? Als we LHBT’ers die ruimte geven, dan geeft dat immers iedereen de vrijheid om van starre denk- en rolpatronen af te wijken.

Willen we een vrije, open en eerlijke stad, dan moeten we anders-zijn, seksueel of anderszins, bewust de ruimte blijven geven en als een verrijking blijven zien.

Peter Koop (Reguliers.net)

 

 

Innovatie & diversiteit

Onderdeel zijn van het city makers programma Europe by Citizens als NEW EUROPEAN voelt voor mij als een soort “Jihad,”. Met Jihad bedoel ik geen heilige oorlog. Maar een innerlijke strijd met mezelf, over wie ik ben en de gezonde schizofrenie die daar uit voortkomt. Vragen en twijfels gebruik ik als wapens om te eindigen met een compromis.

Een compromis sluiten met mezelf is noodzakelijk, zodat ik anderen een kijkje kan laten nemen in mijn hoofd en wat me bezig houdT. De vragen over wat van ‘mij’ is en welke identiteit ik aan moet nemen, hebben me in het verleden in de weg gestaan. Ben ik Europeaan? Of toch iets anders? Gezien mijn land van afkomst (Tunesië) en haar historie, heeft Europa behoorlijk veel invloed op haar gehad en andersom ook.  Dit geldt natuurlijk niet alleen voor mezelf, maar is dit een gevoel dat andere Europeanen van niet Europese afkomst ook ervaren.

Dit wil ik op een of andere manier laten zien. Hoe? Dat weet ik nog niet, misschien zal ik dit ook nooit weten. Ik hoopte middels mijn ‘afkomst’ een andere visie en kijk mee te geven. Maar waar kan mijn achtergrond me bij helpen? Welke aspect van ons maatschappij kan mijn achtergrond veranderen of opnieuw interpreteren?

Misschien is er toch een woord dat ik aandacht wil schenken en dat is innovatie. In het Arabisch staat innovatie (Bid’ah) voor iets wat is uitgevonden en waar geen oorsprong voor bestaat. Iets waar ik mee bezig ben en misschien is dat mijn identiteit als Europeaan.

Waél El Allouche, kunstenaar.