Ter nagedachtenis aan Daniela Wullers

De eerlijke stad

Ik loop door de stad. Auto’s, fietsen, mensen om me heen. Midden op een
kruispunt sta ik en ik mag er zijn. De stromen glijden om me heen, botsen tegen
me aan, vinden dan weer hun weg naar elders.

De stad als organisme. Al heel lang, eeuwen lang. Veel langer dan dat ik er ben.
Wie is zij, wat maakt de stad? De fysieke stad met haar gebouwen, pleinen,
parken en grachten. De mensen, die zich de stad eigen maken, zij maken de
stad. Kinderen spelen op het plein, een zwerver ligt te slapen op een bank,
zakenmensen lopen het kantoor uit met hun telefoon, toeristen op de Dam.

Arm en rijk, jong en oud, nieuwkomers en vanouds gevestigden. Zij maken de stad,
een diverse stad. In het hier en nu. Drukken plekken en oasen van rust,
schuurplekken en momenten van conflict. Verhalen, herinneringen, sporen van
vroeger. Dat is de stad. De stad biedt ruimte en mogelijkheden, in het verleden,
nu en in de toekomst. Ruimte en mogelijkheden voor iedereen, in een eerlijke
stad.

Samen maken we de stad, de stad is van ons, wij zijn de stad. Maar hoe samen is
samen? Wat is de invloed van macht en geld van sommigen? Macht en geld is
een verstorend element in het open organisme stad. Het leidt tot verdringing,
uitsluiting en uniformiteit. De stad dreigt een plek te worden van sommige
weinigen, van uniformiteit en voorspelbaarheid. Geen open organisme maar een
saaie, door geld gestuurde machine.

Het blijft daarom strijden voor een eerlijke stad. Door op te staan en de waarde
uit te dragen van een stad voor iedereen. Door misstanden aan te tonen en
alternatieven te schetsen. Door samen te werken aan een stad waar iedereen
een plek vindt en op haar of zijn manier kan bijdragen aan het leven in de stad.

Daniela Wullers, 4 april 2016

Zij overleed op 6 maart 2018